Boetseren De eerste beeldhouwer was volgens de Bijbelse Geschiedenis God zelf. Hij schiep Adam en later Eva, de mens zit zo knap in elkaar, dat we dat toch altijd als een wonder beschouwen, vooral als er een nieuw mensje geboren wordt. Dat kan geen beeldhouwer beter, mooier of knapper.

Toch hebben we iets meegekregen om te creëren; dat kan voor ieder op een ander terrein liggen, maar voor mij is dat het uitbeelden van mens of dier en dan werk ik meestal met klei. Klei is 'n heerlijk en natuurlijk produkt, het is zacht en soepel, je kunt er recht, rond, dik, dun, groot of klein mee werken. Natuurlijk zijn er regels wat je wel en wat je niet met klei kan doen, maar dat is niet in één hoofdstukje uit te leggen. Hoofdzaak is: het plezier dat je hebt, als je bezig bent en ook: het leren kijken naar wat je uitbeeldt.

Natuurlijk werk je in het begin anders dan wanneer je er al jaren mee bezig bent. Je groeit naar andere ideeën en je wordt steeds vrijer in je werk. Of dat ook interessanter voor 'n ander wordt om naar te kijken is 'n ander punt. Ik kan me indenken dat het beginpunt meer herkenbaar is dan wat ik er in mijn fantasie van maak, maar ik zou niet anders willen en niet kunnen, het is 'n heerlijk vak.

Als ik 'n mens ga uitbeelden, bijvoorbeeld kinderen, dan ga ik op de speelplaats van de kleuterschool kijken, en dan leer je zien wat het belangrijkste is van het kind. Als ik 'n stratemaker uitbeeld, ga ik daar naar kijken en wát is dan het belangrijkste punt aan die stratemaker? Dat zijn zijn knieën met die grote knielappen en z'n handen met 'n rubberhamer. En dat moet er dan ook duidelijk uitkomen, of de man 'n mooi of niet zo'n mooi hoofd heeft is helemaal niet belangrijk.

Zo leer je er uit te halen wat het kernpunt is, zo ga je vaak het kernpunt sterker maken en de rest verstrakken (stileren). En zo ga je met de jaren dat je werkt steeds meer het kernpunt uit laten komen en wordt het beeld meer gestileerd.