Bets en Jan Schipper verzamelen theezakjes
In 1991 werd meer vrije tijd o.a. omgezet in het volgen van een cursus: Pergamano. Onder het "frutselen" werd ook gepraat en enkele cursisten wilden wel eens andere kaarten maken.
Zo ontstond er een clubje dat elke maand bij mij thuis kwam.Gestart werd met het maken van kaarten waarop theezakjes de basis vormden. Met knippen, vouwen en plakken had je vlugger dan met Pergamano een leuk resultaat. Allerhande technieken werden aangeleerd. Via een ander "knutselclubje" kwam er contact met enkele dames die jaarlijks een weekeinde naar Veldhoven ging. Uitgaande van de Origami Societeit Nederland werden daar van vrijdagavond tot zondagavond "workshops" gegeven. Demonstraties en zelfwerkzaamheid. Daar ontmoette ik in 1996 een cursiste die theezakjes spaarde. Nou daar begin ik niet aan, was mijn eerste gedachte. Maar stilaan legde ik tijdens het kaarten maken zakjes opzij, die er erg leuk uitzagen. In 1997 hoorde ik dat er in Koog aan de Zaan een ruilbeurs voor theezakjes werd gehouden. Met een bundeltje van 50 theezakjes toog ik er heen. Ik had geen idee wat ik er aan zou treffen. Aan het eerste de beste ruiltafeltje zat iemand, die vertelde dat ze er al 10.000 had. Ik haalde mijn bundeltje uit mijn jaszak, nadat ze beleefd had gezegd dat ze er wel even naar wilde kijken. Uit dat kleine bundeltje haalde ze toch twee zakjes, die ze nog niet had. Dat werd het begin van een fanatieke hobby. Nooit wat gespaard en nu ineens volledig weg van theezakjes. |
© www.moetjekijken.nl