Fotograferen van katten

juli 2017

Ik ben begonnen met de katten. We reden nog vervoer over de weg, ik Jon, kwam 's avonds thuis, terwijl Dik mijn man dan nog weleens een ritje moest doen.
Nu vermaak ik me altijd wel, maar ik wilde gewoon iets om me heen hebben. Een hond was te moeilijk die moet je uit laten en een katje kun je alleen laten mits goed verzorgd. Nu hadden mijn buren per ongeluk een nestje, maar konden er geen weg mee en vroegen aan mij een poesje te nemen. Anders je weet wel, dan zouden ze het niet meer laten leven. Ik heb dus haar genomen en de naam Tijgertje gegeven, ze is een prachtige poes geworden. Alles eraan gedaan, want ze mankeerde nogal wat. Later bleek iedere keer een blaas ontsteking, dus steeds ermee naar de dierenarts. Uiteindelijk hebben we haar in 1996 laten steriliseren. Ze is inmiddels overleden, ze was een poes die je moest kennen.
We hebben vroeger altijd dieren thuis gehad, dus ik weet niet beter, maar Tijger verwelkomde je altijd. Het was dus ook leuker haar een maatje te geven. Bij de dierenwinkel stond een advertentie: katers en poezen gratis ophalen.
Nou dat was wat en zeker later toen we er geweest waren. In dat huis bij die familie liepen wel 16 viervoeters rond, het stonk. O, o en die arme poezen zagen er niet uit. Ik heb toen een lapjes poes genomen, 9 weken, deze zag eruit als een pluizige bol wol, was ziek en meer dood dan levend. Ik ben vaker naar Ridderkerk gereden, medicijnen gehaald en de poes oplaten knappen door diverse artsen. We werden daar dus kind aan huis, we hebben haar Pluisje genoemd. We zijn een jaar bezig geweest en een schrikachtig diertje is een schat van een poes geworden. Zij is nu 10 jaar (uit 1998). De rekening is nooit vergoed door die vreemde mensen, daarom hebben we ze aangegeven en ze mogen ook nooit meer nesten laten maken (600 gulden waren we kwijt). Had ik er wel voor over, ze was liefdevol door Tijger groot gebracht. Het waren dus 2 zusjes van elkaar. Pluisje is ondertussen overleden.

In 2000, werd ik weer geconfronteerd, met de mededeling door mijn schoonzusje, de buren in Haarlem moesten onverwachts verhuizen (werd er gezegd en zaten met tig kittens en wilde ze laten verdwijnen). Dus wij op Haarlem aan en daar ook het nest bezocht, toen ze 4 weken waren. Het was een vierling, 3 katers en een poes. Ik heb een cyper uit gekozen, na 10 weken opgehaald en wat denk je, dit is een schat van een kater geworden. Hij doet zijn naam eer aan, ik heb hem Cyper genoemd. Geboren op 29/02/2000, dus 4 leuke en mooie schrikkelkaters. Zijn broertje had precies de zelfde ondeugende manieren en ze waren allemaal makkelijk te pakken.
Maar een naar ding was, dat in 2002 mijn schoonzusje van 53 jaar overleden is, in de USA. Jose is er nooit meer boven op gekomen en op een dag verdwenen. Dit deed natuurlijk wel pijn, hij was mooi grijs cypers en Cyper was grijs/bruin en mooi gestreept, hij is inmiddels 8 jaar en word binnen kort 9 jaar. Dus 3 was al veel maar ze worden goed verzorgd, ieder jaar hun enting en Cyper 2 voor zijn bronchitis, net zoals zijn baasje. Dus we dachten, een leuk gezinnetje zo, wij wonen nog steeds in Rotterdam. We zijn vanwege sloopflats verhuisd van de Wolfshagen, naar de Tuinen.
Daar wonen we alweer bijna 7 jaar, we maken van alles en nog wat mee, als ook van de overburen en eigen buren. De katjes worden elke middag uitgelaten op de galerij, alleen 's winters blijven ze binnen, dan kunnen ze op het balkon komen, geheel dicht gemaakt met gaas, om te voorkomen dat er een kat naar de vogeltjes springt.
Daar zagen we weer wat nare ervaringen, de overburen dachten dat je je katten de vrije loop konden laten, maar anderen hadden er last van. Zoals bijvoorbeeld 2 katten die spelen en ravotten met elkaar. Leuke beesten om te zien, nu 2 jaar geleden alweer liepen ze december 2007 nog laat buiten. De overburen waren gewoon verhuisd.
Later hoorde we dat ze ze niet konden pakken, dus waren ze maar vertrokken. Gewoon schandalig, want de katten waren zo mak als wat liepen te mauwen, liepen met iedereen mee. De boven buurman waarschuwde mij. We hebben de kat opgepakt in een bak gezet en een briefje in de bus gedaan. Als er binnen 24 uur niet gereageerd werd zouden ze de 2 naar het asiel brengen. 's Avonds om 23 uur werd er gebeld, "we komen de kat ophalen en we zetten hem nog een nacht in het huis" (ijskoud). Zou hij dus niet overleven. Ze hebben hem achteraf hier gelaten, bij ons thuis. De volgende dag werd er gebeld, ze kwamen zeggen dat hij bij ons mocht blijven. Ze gaven gelijk geld, om te castreren. Ze moesten er gewoon vanaf. Die andere kat hebben de buren naar het asiel gebracht ze hadden er al 5, anders hadden ze haar ook gehouden. Mijn katje heette tijgertje, maar omdat we al een Tijger hebben, hebben we hem BELLE genoemd en doet zijn naam eer aan. Hij is vreselijk lief ontzettend veel energie. Een cyper op hoge pootjes en heel gek op spons balletjes. 's Middags voetballen we altijd 10 minuten met Belle, dat vind hij prachtig. Ook is Belle heel ondeugend. Iedere keer ben je hem kwijt (in huis dan) kasten en steekwagens is hij gek op en klimmen doet hij veel. Iedere dag genieten we van hem, wat hij weer uit probeert. Hij kan goed met Cyper over weg, gewoon 2 maatjes van elkaar, leuk he 1½ jaar en 8 jaar. Cyper is van Dik en Belle van mij.

In juni 2014 is een Amersfoortse kater van de ellende gered. Hij heette Jason maar we noemen hem Happy, een lieve EK. kater, heeft nog wel zijn streken is nu (juli 2017) een drie en half jaar oud, een echte ondeugende kater met een bijzonder oor.