Accordeon spelen

Mijn onderwijzer, op de Jan Ligthartschool, Gouda, speelde accordeon en er werd dus gezongen, begeleid met accordeon muziek. Begin 1956, kochten mijn ouders, met behulp van deze Meester Berretty, een kleine accordeon en hij gaf mij les.

Maar gedurende deze tijd namen mijn ouders de beslissing te emigreren en de accordeon ging mee naar Australië, op de Johan van Oldenbarnevelt. Ik heb een foto waarop ik, in april 1956, op dat schip in de Indische Oceaan zit te spelen, terwijl mijn moeder luistert.

Hier, in Sydney, enige tijd na aankomst vonden we een muziekschool en nam ik les van Mrs Brandman. Zij organiseerde jaarlijkse, accordeonmuziekconcerten. Deze uitvoeringen hadden een thema. Zodoende speelde ik één jaar Soldiers of the Queen in uniform en het volgende jaar moest ik een dansleraar voorstellen. Aan het einde van mijn jaren op Maroubra Bay High School speelde ik ook een liedje tijdens een diner in de bibliotheek van de school.

In 1963 ging ik naar de kweekschool en sjouwde mijn accordeon van Sydney, per trein, naar Wollongong, waar ik tijdens 'practice teaching' de leerlingen moest laten zingen. Zo begon mijn gebruik van de accordeon op school.

Ik werkte 37 jaar als onderwijzer en de accordeon stond op school. Ik begon zo graag de schooldag met de kinderen laten zingen. Want de liedjes die ik speelde hielden in dat ze uiteindelijk moesten klappen en springen en gewoon algemeen gek doen. Ik denk niet dat mijn collega's het altijd zo fijn vonden, als zij de dag wilden beginnen met rekenen, lezen of iets dergelijks. Gedurende schoolvakanties nam ik de accordeon mee naar huis en speelde dan graag een uurtje, gewoon voor mijzelf.

In 2005 en 2006, speelde ik in allebei de Nederlandse bejaardendorpen in Sydney voor Sinterklaas en de aanwezige kinderen, maar vooral de bewoners. Vooral in 2005, in het Juliana Bejaarden Dorp, was het extra gezellig want, nadat Sinterklaas met al de kinderen gesproken had, de bewoners van het dorp de liedjes die ik speelde herkenden en mee zongen.

Eind 2006 werd ik, ineens twee keer gevraagd om accordeon te komen spelen. Eerst voor een 60ste verjaardag van een oud-Nederlander, die een zaal bij de binnenstad had laten versieren met Nederlandse vlaggetjes en oranje ballonnen en accordeonmuziek wilde hebben als achtergrondmuziek. Graag gedaan.

Maar nog leuker was, dat ik ook toevallig gevraagd werd om te komen spelen bij kennissen. Zij vierden het feit dat zij óók in 1956 (maar dan in december) per Johan van Oldenbarnevelt, naar Australië gebracht waren en dat dit nu 50 jaar geleden was. Niet alleen speelde ik Nederlandse liedjes, begeleid door een Australier op gitaar maar ook hielp ik met het Nederlandse liedjes leren aan de kleinkinderen en achterkleinkinderen die aanwezig waren. Toch vind ik het gezegde: 'A gentleman is a person who CAN play the accordeon but doesn't!' heel leuk.