Textieletiketten

Tijdens een vakantie op Kreta vond ik op straat een kledingetiketje van Alysida. Het was behoorlijk versleten, maar ik nam het toch mee naar huis. Dat was in 1989 en ik heb het steeds bewaard. Het zit nu tussen ruim 10.000 verschillende etiketjes die ik na die vondst ben gaan verzamelen.

Textieletiketten of -labels zijn gemaakt van verschillende materialen: allerlei soorten stof, karton, leer, plastic, kunststof en metaal. Ze zijn geweven, geborduurd of bedrukt. De eigen creaties zijn soms ook gestempeld. Oorspronkelijk werden ze aan de binnenkant van een kledingstuk bevestigd, later ook op de buitenkant.
Het etiket was bedoeld om de stofsoort aan te geven of de naam van de maker te vermelden. In de loop van de tijd werden ook de ontwerper, de verkoper en de producent op een etiketje vermeld. Zo heb je:

• wasetiketten
• maatlabels
• naamlabels
• klantlabels
• huislabels
• merketiketten
• kleermakersetiketten
• enzovoort

Een badge meestal in de vorm van een wapentje, werd met de hand geborduurd. We kennen die nog van de blazer.
Het allereerste etiket dat aan de buitenkant werd genaaid is dat van het Amerikaanse bedrijf Jantzen (Portland Knitting Company). Fabrikanten doen er tegenwoordig alles aan om kleding aantrekkelijke te maken door fraaie labels op de kleding, niet zelden meerdere tegelijk.

Van elk etiket uit de verzameling bewaar ik een kopie op een kaartje, zodat ik ze snel kan terugvinden en om de tellerstand bij te houden. Dat is nodig om te voorkomen dat er dubbele exemplaren tussen komen.
Om ze overzichtelijk op te bergen heb ik ze op doeken genaaid. Zo kunnen ze ook tentoongesteld worden.

Etiketten op doeken genaaid

Ik verzamel alle etiketjes van kleren, schoenen, handdoeken, paraplu's, dekens etc. De dubbele bewaar ik ook om er een speciale doek van te maken. Mensen die weten dat ik ze spaar bewaren ze voor me. Ik haal ze ook uit oude kleren en heel soms van markten, dat hangt af van hoe bijzonder dat ze zijn. Voorwaarde is dat ze heel zijn, dus niet afgeknipt. Ook ruil ik tegen andere verzamelobjecten met mensen uit andere landen.
Bijzonder in de verzameling zijn de oude exemplaren die ik kreeg uit een nalatenschap van een kleermaker die ze zelf verzameld had. Ook een kleine verzameling van een Maastrichtse textiellabelfabriek zit in mijn verzameling.

Aan de meeste labels die ik heb zit wel een herinnering: van wie ik ze kreeg, of waar ik ze vond.
Het is ook leuk om bijvoorbeeld te achterhalen waar de etiketten gemaakt zijn, wie ze uitgegeven heeft en hoe oud ze zijn.

In 1996 behaalde ik twee records voor het Guinness Book: het Nederlandse - en het Wereldrecord. Om praktische en financiële reden heb ik dit record maar enkele jaren aangehouden.
Op 19 november 2011 ontving ik uit handen van Jacques d'Ancona de Dutch Collector Award tijdens de verzamelaarsbeurs in de Jaarbeurs in Utrecht.

Souvenir-badges in de vorm van een wapenschild	Jacques d'Ancona overhandigt de Dutch Collector Award in 2011

Naast deze collectie verzamel ik ook souvenir-badges in de vorm van een wapenschild. Ze zijn verwant aan de kledingetiketten, maar werden om andere reden op de kleding of rugzak bevestigd. De verzameling is al gegroeid tot 1453 exemplaren
Labels en badges zijn altijd welkom, ook door te ruilen (tegen eventuele andere verzamelobjecten). Ik ben in het bijzonder op zoek naar naamlabels, dat zijn etiketjes waar op de naam van de eigenaar staat. Je vindt ze vaak in kinderkleren of in kleding van mensen die in een tehuis verblijven.

Leonie