Haken, hoe kom je erop!

In mijn geval was het mijn moeder, die een enthousiast handwerkster was en is. Ik ben dus opgegroeid in een huis vol lapjes stof, kantjes en bandjes en bolletjes wol. Als kind al was ik dol op al die kleurtjes en zat ik dus ook regelmatig letterlijk "in de lappenmand". Of in de knopendoos, of ik speelde met de vele restjes garen in alle kleuren van de regenboog.

En natuurlijk wil je dan als kind ook iets "echts" maken... Dus bracht mijn moeder me de grondbeginselen van de meest gangbare technieken bij, ik kon dan ook eerder haken en breien dan schrijven!

Ik heb nog altijd een paar van die allereerste, moeizaam, puntje-van-de-tong-uit-de-mond in elkaar gezette "werkstukken". Een scheef-gebreid poppendasje, een met grote overhandse steken in elkaar gezette knuffelpoes, (waarbij ik me in geen enkel opzicht bekommerde om naad-afwerking en dergelijk onbelangrijke details) en nog zo wat van die dingen.

En zo begint dat dus, zo'n hobby. Ik bleef fanatiek handwerken door de jaren heen, als puber maakte ik zelf mijn kleren, en breide grote, bonte slobbertruien (zoals iedereen in de vroege jaren '80...)

En ik haakte. lapjestassen, gordijntjes, pannenlappen en zelfs hele spreien. Het heerlijke van haken is namelijk dat je werk zo handzaam blijft als je zelf wilt. Zelfs grote werkstukken, zoals bijvoorbeeld een sprei, bestaan vaak uit heel veel kleinere lapjes, die je dan later aan elkaar kunt zetten. Voor dat "later" moet je dan trouwens wel flink de ruimte hebben, want als je eenmaal bent begonnen zo'n gevaarte aan elkaar te zetten ben je voor je het weet bedolven onder je werk.

Maar, zoals gezegd, zolang het nog kleine, handzame lapjes zijn, kun je je werk overal mee naartoe nemen, en op elk geschikt moment tevoorschijn toveren, zonder onbescheiden veel ruimte in te nemen, of je omgeving te bedreigen met zwaaiende, uitstekende pennen, want ook een haaknaald is maar klein.

Vooral dat haken ben ik dan ook blijven doen. Door de jaren heen, kinderspulletjes toen mijn zonen geboren werden, ontelbare tassen, spulletjes voor in huis, kadootjes voor de hele familie, etc, etc.
Ook heb ik jarenlang als leidster bij verschillende handwerkgroepen gewerkt, de bedoeling is dan uiteraard dat je mensen helpt met hun handwerkjes, maar ik moet zeggen dat ik van de oudere, ervaren handwerksters op die groepen ook heel veel fijne kneepjes heb geleerd.

Heel lang heb ik het idee gehad dat het handwerken een beetje aan het uitsterven was, de ene na de andere handwerkwinkel verdween, en het werd steeds maar moeilijker om aan materialen te komen. Gelukkig zie ik de laatste tijd weer steeds meer mensen die heel enthousiast de mooiste dingen maken, er komen meer en meer websites met prachtige, originele zelfgemaakte spulletjes en ook de lapjes stof, knotten wol en katoen en andere benodigdheden zie je weer steeds meer in de winkels liggen. Gelukkig maar, zonder creativiteit zouden we een saaie wereld hebben!