Van het krijgen van een steentje tot liefde voor een berg
Als kind ging ik met mijn vader mee naar de lezingen en filmavonden van de "Vereniging Nederland-Zwitserland". Wij waren erg geboeid door het land, waar wij met het gezin verschillende keren op vakantie waren geweest. Op één van die avonden kregen wij een
stukje steen als reclame van de vliegmaatschappij SWISSAIR. Het was een echt stukje van de Matterhorn, de bekendste berg van Zwitserland, verpakt in plastic met een plaatje van de Matterhorn erop. Ik heb dat steentje heel veel jaren gekoesterd in de hoop die berg ooit te zien. Hoewel ik met mijn man en kinderen vaak in Zwitserland ben geweest was het er nooit van gekomen. Zermatt, waar de Matterhorn ligt, bevindt zich in een uithoek (in Wallis bij de Italiaanse grens) en het is een te moeilijk skigebied voor beginners en een verblijf in het dorp is nogal duur. In 1993, ik was inmiddels bijna 57 jaar, was ik met mijn dochter en schoonzoon op vakantie in het Mattertal en vandaaruit konden wij met het bergtreintje in één dag op en neer naar Zermatt. In het dorp, dat op 1620 meter ligt, gingen we met een kabelbaantje naar boven, naar Schwarzsee. Op dat punt ben je het dichtst bij "de" berg. 
Toen ik daar voor het eerst van mijn leven - op een stralende dag - oog in oog met de Matterhorn stond, was ik in een soort trance. Ik knipte wel 10 foto's achter elkaar (toen nog niet digitaal). Wat was die berg fascinerend! Ik besloot meteen het volgende jaar een hele zomervakantie daar door te brengen. En dat is ook gebeurd. En ieder jaar ga ik sindsdien een weekje in de winter naar Zermatt en geniet van de uitzichten op de Matterhorn, vanaf verschillende hooggelegen terrassen. Ook de belichting is steeds anders, met als hoogtepunt het moment dat de zonsopgang de top van de Matterhorn in vuur en vlam zet. 
Ik ben die eerste keer ook meteen begonnen met het verzamelen van kaarten en het kopen van een boekje. Ieder jaar maak ik een plakboek van mijn vakantie aan de voet van de Matterhorn. De VVV in Zermatt is heel gul met kaarten en folders. En natuurlijk fotografeer ik in het dorp overal het logo van de Matterhorn, op hotels, de muziekschool, op taxi's en winkels enz. Langzamerhand werd mijn fascinatie voor de Matterhorn ook bekend bij familie en vrienden. Van hen kreeg ik allerlei foto's en knipsels voor mijn verzamelordners. En een broer, die in Zwitserland woont, zorgt voor interessante krantenknipsels. En dan breidt de verzameling zich uit met slofjes, briletui, bekers, munten, postzegels, toiletbril, handdoek, kaasplankje, vitrage, placemats, horloges en noem maar op. En het internet is natuurlijk een dankbare bron voor allerlei foto's. Inmiddels heb ik zo'n 75 ordners vol knipsels en foto's en de liefde blijft.
Maria Mercx - e-mailadres |
|||||||||
© www.moetjekijken.nl