MANDALA'S tekenen........

                         (tekeningen in een cirkel)

Mijn eerste kennismaking met mandala's was in 2002, toen mijn echtgenoot een boek las over het Boeddhisme. Hij liet mij foto's uit dat boek zien waarop prachtige zandmandala's stonden. Die zandmandala's waren gemaakt door Tibetaanse monniken. (Kijk maar eens op You Tube).
Ik raakte meteen gefascineerd door de práchtige kleuren, mooie vormen en symbolen, die door de monniken, met eindeloos geduld, met zand werden "gestrooid".
Omdat ik redelijk creatief ben, maar nog nooit getekend had, leek het een uitdaging om te proberen of ik zoiets met (kleur)potlood na zou kunnen maken.

Resultaat: een nieuwe hobby werd "geboren"!

Geïnstalleerd achter mijn bureau, met kleurpotloden (van de kinderen), een passer, liniaal en zéker niet te vergeten een flink stuk gum, ging ik vol goede moed, op een velletje printerpapier, aan de slag.
Mijn allereerste mandala ontstond!

Ik raakte zó in de ban, dat ik die maand bijna elke dag wel een tekening maakte. Elke mandala was weer heel anders dan de vorige. Het tekenen bleek, iedere mandala weer, een ontdekkingsreis te zijn. En dat is het nu, na ruim 10 jaar, nog altijd.

Mijn eerste tekeningen waren symmetrisch: ik dacht, dat dat "moest". Maar gaandeweg kreeg ik, als het ware, lef om mij buiten de gebaande paden en zélfs buiten de cirkel te begeven.

Op diverse hobbygebieden is gebleken, dat ik een autodidact ben. En ook nu blijkt weer, bij het tekenen, dat ik bepaalde dingen graag zelf ontdek. Ik leerde mezelf bijvoorbeeld hoe ik kleuren kon mengen. (Met potlood is dat namelijk heel anders dan met verf.)
Ook ontdekte ik hoe ik lichtval, schaduw en nuances kon laten ontstaan.
In de loop der tijd werd ik ook steeds kritischer op potloden en papier.
Regelmatig kwam het voor, dat ik niet tevreden was over het resultaat.
Dus op zeker moment ben ik op zoek gegaan naar een goede teken- en schildersbenodigdhedenwinkel. Daar heb ik me laten voorlichten.
Pfffff, wát een keus. In de desbetreffende winkel mocht ik elke soort/merk potloden, die mijn aandacht had, uitproberen. Mijn keus werd uiteindelijk bepaald en ik ben blijven "hangen" bij Pablo van Caran d'Ache. Dat is een lekker zacht, maar ook weer niet té zacht, potlood. De eerste doos van 36 kleuren was een rib uit mijn lijf, maar ik voelde me met deze aanschaf erg blij.
Later heb ik telkens, als de financiën het toelieten, een aantal kleuren bijgekocht. De hele serie bestaat uit 120 kleuren.
Na een (aanzienlijk) poosje had ik ze allemaal!

In 2004 waren wij op vakantie in Zwitserland, het land waar de Caran d'Ache potloden vandaan komen, en ik heb daar toen een lege 3-etages tellende kist voor mijn potloden gekocht.

Na die vakantie heb ik, zoals ik het zelf noem, een souvenirmandala getekend.

Telkens wanneer ik mijn tekenkist open doe krijg ik, van alleen al het kijken naar al die schitterende kleuren, een heel blij gevoel.

Later in 2004 werd er in ons buurthuis een cursus mandala tekenen gegeven. Ik vond dat heel verrassend want vóór die tijd had ik nog nooit iemand over mandala's gehoord.
Uiteraard "moest" ik die cursus gaan volgen.
Tijdens die cursus leerden we veel over de (Boeddhistische) achtergrond van de mandala. Ik vind dat wel leuk om te weten, maar voor mij is het tekenen/creëren het belangrijkste.
Iedere week kregen we huiswerk. De basis van de zogenaamde huiswerkmandala leerden we maken tijdens de les en thuis werd de mandala, in alle rust met een lekker New Age cd'tje op de achtergrond, getekend.

In de daaropvolgende les werden alle mandala's bekeken en besproken.
Het was iedere keer weer een verrassing om te zien, dat de mandala's allemaal totaal verschillend waren. En dat terwijl we allemaal dezelfde opdracht hadden gekregen.

Die huiswerkopdrachten vond ik het leukst. Dat was voor mij dé uitdaging om, vooral mezelf, te laten zien en te laten ontdekken wat ik uit mijn potloden op papier kon "toveren".
Ik heb het gevoel dat ik een ontwikkeling in het tekenen beleef en dat ik nu in een soort eigen stijl ben terechtgekomen, die eigenlijk in niets meer lijkt op de traditionele mandala.

Tijdens mijn "tekenreis" heb ik ook ontdekt, hoe je getekende lijnen kunt "vlechten". (Keltisch.) Dat vlechten vind ik nog steeds heel erg leuk en uitdagend en het komt dan ook met grote regelmaat terug in mijn tegenwoordige tekeningen.

Uitbreiding van de hobby zijn zendala's en zentangles of zendoodles tekenen.
Zendala's zijn zwart/wit tekeningen in een cirkel zoals de mandala.

Zentangle of zendoodles zijn ook zwart/wit tekeningen maar in een vrije vorm.
Dit soort tekeningen maakt menigeen dikwijls op bijvoorbeeld het randje van de krant tijdens een telefoongesprek.

De tekenmogelijkheden zijn onuitputtelijk: heerlijk!

Wilt u meer van mijn mandala's bekijken? Klik dan op deze link.

Afbeeldingen van de door mij getekende mandala's mogen zonder schriftelijke toestemming van mij niet gebruikt worden!

Ook zijn mijn mandala's (wel of niet ingelijst) te koop.

• Heeft u vragen en/of opmerkingen?
• Heeft u misschien interesse in een van mijn mandala's ?

U mag mij daarover mailen:

En verder wens ik iedere hobbyist véél hobbyplezier!!

                                                   Marjo van 't Hof