Zandvoortse Bomschuit Bouwclub

Op 20 november 1977 is de Historische modelbouwvereniging de Zandvoortse Bomschuit Bouwclub opgericht met als locatie de zolder van het toenmalige Cultureel Centrum, nu het Zandvoorts Museum. Het doel was het maken van schaalmodellen van bomschuiten maar ook verdwenen gebouwen of gebouwen die op het punt stonden gesloopt te worden. Als eerste voorzitter werd gekozen dhr. J.M.Bluijs, nog steeds voorzitter. De locatie werd te klein en er werd gezocht naar een andere goede locatie, en nu 30 jaar later zijn wij tevreden gehuisvest aan de tolweg 10A te Zandvoort.

Wat is een bomschuit?   Een verdwenen scheepstype. Een bomschuit werd ook wel een 'bom' genoemd. Het vaartuig werd onder meer gebruikt door de vissers langs de kust die niet beschikten over een haven. De schepen van deze dorpen moesten dan ook vanaf het strand varen en daar ook weer aanlanden. De levensduur van dergelijke vaartuigen werd door hun wijze van aanlanden - in feite stranden - aanzienlijk beperkt wanneer men deze vergelijkt met de levensduur van andersoortige zeeschepen.

Kenmerken.   In de loop der eeuwen heeft de bomschuit zich ontwikkeld vanuit de pink. Dergelijke strandschepen hadden een zwaar uitgevoerde platte bodem in tegenstelling tot gekielde schepen. Vanwege hun specifieke bouw konden bomschuiten door de branding heen op het vlakke strand lopen. In vergelijking met de pink is de bomschuit "hoekiger".

De schepen waren geheel gedekt (van een dek voorzien). Hun visserij was gericht op de vangst en aanvoer van platvis en rondvis in mindere mate op die van verse haring. De door de bomschuiten aangevoerde platvis en rondvis werd op het strand uitgeladen en daar ter plekke verkocht. Deze verkoop vond plaats bijafslag.

Bomschuiten waren trage en weinig loefwaardige zeilers, maar ze boden de opvarenden een stabiele werkplek. De kleine schuiten hadden een enkele mast met bezaantuig. Om het driften van de schepen te beperken waren aan beide zijden zwaarden geplaatst.

In het najaar werden de schepen hoog op het strand getrokken tot tegen de duinen. In het voorjaar moesten ze weer worden teruggebracht naar de waterlijn. Hiervoor waren paarden nodig.

De lengte/breedteverhouding van de bomschuit was 2:1 wat extreem was en daarmee kenmerkend. Men bouwde een bomschuit op het oog; bouwtekeningen kwamen daaraan niet te pas.