De "Kitschy Art" of "Arty Kitsch" van Sherill

Sherill Lisse, geboren 28-12-1950 - wonend in Amsterdam

In mei 2010 kwam ik voor het eerst in aanraking met klei. In het Maitryea Instituut (boeddhistisch centrum in Amsterdam) heb ik toen een workshop Boeddha-hoofd boetseren (reliëf) gevolgd bij Lies Gronheid. Het was een enorme belevenis en er is zowaar een mooi Boeddha-hoofd ontstaan.
Omdat ik net 2 maanden daarvoor begonnen was met het maken van beelden van  Powertex textielverharder, ben ik met dat materiaal verder gegaan.

De klei "riep" toch alsmaar en 1.5 jaar daarna (in het najaar van 2011) ben ik echt met "kleien" begonnen. Het is door mijn handicap (reumatoïde arthritis) niet altijd even makkelijk om met de klei in dialoog te gaan, want soms, is het ook een strijd (zoals in alle relaties...). Dan wil de klei linksom, maar wil ik rechts. Als ik de klei volg, gaat het vaak stukken makkelijker...
Desalniettemin is het een innige relatie geworden tussen-mij-en-de-klei.
Het is stoeien, knoeien en groeien met de klei.
Het werken met klei is intuïtief, meditatief en ik vergeet als ik bezig ben, bijna alles om mij heen. Net als het met het lezen van een goed boek, is het "Absorbing".

Het is wonderlijk wat er allemaal tot leven komt. Vooralsnog zijn het alleen nog maar vrouwen. Dunnetjes, maar voornamelijk lekkere dikkerds met een vette knipoog naar de moeder van alle Nana's: Niki de Saint Phalle.

Een vriendin die al een paar maal haar poppen tentoonstelde in het Reade reumacentrum, heeft mij bij de kunstcommissie onder de aandacht gebracht en na het laten zien van een aantal werkstukken is mij gevraagd mijn keramiek in de kliniek tentoon te stellen.

Dat vind ik best eng, want buiten de kring van mijn familie en een aantal goede vrienden heeft nog niemand een idee van wat ik benoem als:
mijn "Kitschy Art" of "Arty Kitsch".

Ik kom met deze expositie dus "uit-de-kast".
Een Australische internet-vriendin noemde mij dan ook een "closet-potter".
Alle werken zijn unica.
Reacties zijn van harte welkom.

Email:

terug