Flessescheepjes

Er was eens …… een helikopteronderhoudstechnicus, die nog nooit iets te maken heeft gehad met de zee.

Het was in 1979 tijdens een vakantie in Zwitserland, dat ik in een kleine boekwinkel een boekje tegen kwam dat ging over flessescheepjes. Het was geschreven door de voor mij toen nog onbekende J. Binikowski: ‘Flasche und Schiff, Buddelschiffe’. Na het boekje gekocht en gelezen te hebben realiseerde ik mij, dat dit mijn hobby zou worden; zo mooi, zo fascinerend en uniek. Ik heb vroeger vele plastic modelletjes gebouwd, maar "DIT IS HET".

Ik begon het kleine langsgetuigde 1-mastertje, zoals in het boekje beschreven, te bouwen en uiteraard te flessen. Het duurde even, maar het lukte. Ik bouwde nog een flessescheepje, en nóg een. Telkens mooier en beter dan het voorgaande.

Toen ik in Januari 1983 in verband met mijn werk in Hamburg was, schoot mij te binnen dat ik ooit eens van een collega het adres had gekregen van een flessescheepjesbouwer in Hamburg. Welnu, dit bleek de mijnheer Binikowski van het boekje. Deze Jochen Binikowski ( bouwde en verkocht flessescheepjes (Buddelschiffe) van allerlei soorten en maten en had sinds half 1983 een flessescheepjesmuseum. Ik heb hem opgezocht. We hebben ons leuk onderhouden over het flessescheepjesgebeuren. Wat later heb ik hem een brief gestuurd, met foto's van mijn modellen. Als antwoord stuurde hij mij een brief, waarin hij mij vroeg of ik één, of enkele modellen beschikbaar wilde stellen voor in zijn museum, gevestigd onder het restaurant 'Schulauer Fährhaus' in Wedel, aan de Elbe even buiten Hamburg. Op dit moment bestaat het museum helaas niet meer en bevind mijn bijdragen (3) zich weer in hun thuishaven: mijn hobbykamer.
In februari 2016 is Jochen overleden. Hij is 61 jaar geworden. Zijn kinderen, die al meewerkten in de zaak (www.buddelbini.de), zetten zijn (internet) winkel voort.

Echter, in die tijd vroeg ik mij af of er wel verenigingen van flessescheepjesbouwers bestonden en ik dacht er over om contact te zoeken via een hobbytijdschrift.

Toen gebeurde het, dat (zonder mijn medeweten, maar met de beste bedoeling) Jochen Binikowski mijn adres doorgaf aan Juzo Okada, voorzitter van de Japanse Flessescheepjes Vereniging. Deze stuurde mij een uitnodiging om deel te nemen aan de ‘1e Japanse Internationale Tentoonstelling van Flessescheepjes 1983’. Dit heb ik gedaan, met drie modellen. Door deze tentoonstelling en het naar aanleiding van deze tentoonstelling uitgegeven boek, kwam ik in contact met Aubry Dunning, toen secretaris/redacteur van de 'Europese Vereniging van Scheepjes-in-Flessen' (EASiB). Hier heb ik mij toen bij aangesloten.

In 1984 werd ik door een regionale krant gevraagd voor een interview. Dit resulteerde in een half pagina groot artikel over mij en mijn hobby: flessescheepjes. Enkele reacties waren het resultaat, waaronder een van de Rijks Post Spaarbank. Zij vroegen mij om mee te willen werken aan een van de boekjes uit de serie boekjes over verzamelingen, getiteld: "Uit de verzameling van...". Ook vroeg de RPS mij mee te willen werken aan hun advertentie 'Over sparen gesproken:…'. De R.P.S. (later Postbank, nu ING) was een van de hoofd sponsors van 'Sail '85'.

Een foto van mijzelf, tussen een aantal flessescheepjes, prijkte in 1985 in verscheidene tijdschriften en in het blaadje GELDKOERS van de R.P.S. Het resultaat hiervan was een toename van het ledenaantal van de EASiB met ca. 15 leden. Te weten, dat die vereniging tot dan 29 leden telde, waarvan er 4 in Nederland woonden.

Na het in dat zelfde jaar wederom verschijnen van een artikel over mij en mijn hobby ‘flessescheepjes’ in een regionale krant, nodigde de conservator van het Veluws Museum te Harderwijk mij uit om aldaar, samen met die 15 Nederlandse leden van de EASiB, een tijdelijke tentoonstelling in te richten. Dát was de aanleiding tot het organiseren van de eerste bijeenkomst (oktober 1985) van Nederlandse flessescheepjesbouwers en de aanleiding tot het oprichten van Nederlandse Vereniging van Flessescheepjesbouwers en verzamelaars ‘Welkom aan Boord’. Van deze vereniging ben ik de zo genoemde ‘voorzitter’.

Sinds 1979 heb ik 42 flessescheepjes en ingerichte flessen (geduldflessen) gebouwd en er zo’n meer dan twee honderd verzameld. Verder veel artikeltjes m.b.t. flessescheepjes en anderzijds ingerichte flessen vergaard, heel veel foto's van geduldflessen van bouwers van over de hele wereld verzameld, evenals een aanzienlijke rij boeken over met name flessescheepjes.
Stapels ideeën en de vereniging ‘Welkom aan Boord’ (www.shipsinbottles.nl) zorgen er voor, dat ik me voorlopig niet zal vervelen.

Mijn verhaal en uitleg over het maken van flessescheepjes kunt u hier lezen.

Met vriendelijke flessegroet,

Hans de Haan