Eetstokjes (chopsticks)

Oproep:

Ik wil afstand doen van een gedeelte van mijn verzameling Aziatische eetstokjes en bijbehorende accessoires. Alles waarvan ik op dit gebied afstand wil doen: in één koop, tegen een aannemelijk bod.

In verband met ruimtegebrek ben ik genoodzaakt een groot deel van mijn verzameling Japanse kimono's en bijbehorende accessoires van de hand te doen. Ook hier geldt: in één koop, tegen een aannemelijk bod.

Het moet aan het eind van de zeventiger, begin tachtiger jaren geweest zijn toen ik mijn eerste set eetstokjes kocht. Ik wilde er mee kunnen eten. Dat was in feite het hoofddoel! Het zat er al redelijk snel in, dankzij de hulp van de baas en bazin van een restaurant, waar ik regelmatig kwam. Sindsdien neem ik vrijwel altijd mijn eigen "gereedschap" mee als ik naar "de Chinees of Japanner" ga. Wat in feite als grap begon, mondde uiteindelijk uit in een verzameling(etje).

Een grap is het allang niet meer! Een grap? Ik herinner me nog erg goed dat tijdens een bezoek aan een Chineesrestaurant ergens in Duitsland tijdens een vakantie, een klein kind tegen z'n vader zei: "Pappa, kijk daar, die man eet met stokjes". De intonatie van het woord "stokjes" doet me na zoveel jaren nog steeds glimlachen. Vol bewondering werd ik door een aantal bezoekers aangestaard. In die tijd was het nog best wel bijzonder dat een westerling met stokjes at.
Tegenwoordig zie je het overal en menen velen het ook te moeten doen. Vooral bekende Nederlanders. Ze zouden het beter niet kunnen doen, want eetstokjes kunnen hanteren, er smakelijk mee kunnen eten en ook nog weten hoe, is héél wat anders. Hun gestuntel maakt hen meestal alleen maar belachelijk. "Doe gewoon en houdt het bij mes, lepel en vork!"

Langzaam ontstond er door de jaren heen een kleine verzameling van Aziatische eetstokjes, vooral uit China, waar ze in het algemeen "kuazi" worden genoemd of uit Japan, de "hashi". Ik was geen erg fanatieke verzamelaar op dat gebied. Gewoon rustig aan, maar wel redelijk serieus. Af en toe kwam er een onderleggertje bij om het geheel wat te completeren en te verfraaien.
"Het moet ogen", is mijn motto! Nu bezit ik misschien wel meer dan 350 sets, die in diverse vitrines worden tentoongesteld. Staand of liggend. Reclame "dingen" bekoren me niet of nauwelijks, of het moet er mooi uitzien of het moet iets anders opmerkelijks hebben.
Langzaam kwam ik in het bezit van eetstokjes van been, zelfs van ivoor met kleine gesneden olifantjes aan de bovenkant, porcelein, allerlei soorten hout en andere materialen. Eerst enkele setjes, daarna inclusief opberghoesjes, doosjes en dozen. Al dan niet met wetenswaardige informatie uit China, zoals de geschiedenis van "the Monkey King".

Vrienden en kennissen hoorden van mijn hobby en brachten van hun verre reizen zo af en toe ook weleens wat voor me mee. Toen ik van een Schotse kennis, die erg veel in China verblijft, ook nog eens een boek over Chinese eetstokjes kreeg was m'n interesse nog meer gewekt en ging ik op zoek naar het wat zeldzamere spul, dat in dat boek stond afgebeeld. Dat "zeldzamere" resulteerde ook in duurdere, dat is dan meteen ook weer een feit. Stokjes van een paar gulden en later euro's werden zo af en toe stokjes van honderd of meer euro's! Met het boek was voor mij een wereld opengegaan. M'n kennis werd uitgebreid.

Pas laat, begin 2008, ging ik over op een internetaansluiting. Wat ik daar vond op het gebied van eetstokjes, ging mijn portemonnee ver te boven. Opnieuw ging er een wereld voor mij open. Een overvloed aan uitvoeringen wordt er aangeboden. Meestal hetzelfde, gewone goedje, maar ook andere, aparte! Beheersing werd een schone zaak, want op eBay kun je dagelijks bieden. Het gaat simpel en snel, maar let wel: geboden en "winnen" is ook betalen….! Af en toe bied ik op een mij ontbrekende uitvoering eetstokjes die ik nog niet heb.

In het boek had ik buiten de leggers van porselein, hout en andere materialen ook "houders" gezien. Een houder is een soort bakje van keramiek of andere materialen (hout en steen) in de vorm van een waterreservoirtje dat aan de verwarming wordt gehangen. In een dergelijk bakje kan de hele familie hun stokjes kwijt. Ook dergelijk dingen zijn af en toe op eBay te vinden.
Maar het mooiste is nog altijd dat vrienden en kennissen tijdens hun reizen door Azië aan me denken en wat meebrengen. Dat is véééél leuker. En ook dan betaal ik er graag voor. "Voor niets gaat de zon op!"

Zo af en toe lardeer ik mijn eetstokjes in mijn vitrines nog met wat Japanse sakekopjes en flesjes van porselein met allerlei mooie zinnebeelden en voorstellingen. Wel allemaal van militaire aard. Een andere verzameling van me, sinds een jaar of twee ongeveer. Ook gewoon weer voor de lol. Of dat zo blijft? De tijd zal het leren! Saris

Wilt u contact opnemen? Dat kan via:

Zie ook: het filmpje op:
Eventuele reclame kan overgeslagen worden.